Ik maak elke werkdag een wandeling tijdens de lunch. Met mijn eigen vent als het effe kan. We zitten thuis allebei achter de computer te werken (ik achter mijn eigen PC en hij achter de laptop van zijn werk uiteraard, anders wordt het wat krappies achter het scherm). Als ik alleen thuis ben, dan vergeet ik vaak pauze te houden. Dan start ik om 8 uur en dan is het zomaar een keer 18 uur als ie weer naast mij staat. En met regelmaat komt daar dan nog een webinar in de avonduren bij.
"Ben je nou nog steeds bezig? Heb je wel pauze gehad?", vraagt ie dan?
Een schamele "nee" is dan meestal het antwoord. Ik eet en drink wel, maar dat maak ik dan effe snel klaar in de keuken om het achter mijn bureau al werkend weg te werken.
Mijn eigen aangeleerde gedrag
Het is niet goed. Ik weet het. Maar ja, het is mijn eigen aangeleerde gedrag (herkenbaar toch?). Het voelt voor mij ook niet als werken wat ik doe. Mijn vent zegt wel eens dat ik "de hele dag met mijn hobby bezig ben". En zo voelt het ook.
Als hij thuis werkt, gaat stipt om 12:15 zijn laptop dicht en heeft hij precies 30 minuten pauze van zijn baas. (dan ben ik met mijn baas beter af 🤣)
Mijn vent neemt mij dan mee naar buiten voor een wandeling in de buurt. Vaste route, vast patroon. Een paar straten door, het Westerpark in, nog een paar straten door en zo weer naar huis.
We praten dan over wat ons bezighoudt en wat we onderweg allemaal registreren.
Precies een half uur later zijn we dan weer thuis, hij gaat meteen weer aan het werk, we maken een lunch en eten het beide al werkend op.
Vandaag lag er een condoleance kaart te wachten om op de bus te gooien. Gisteren kwam ik erachter dat de meester van mijn 4e klas lagere school is overleden. Ik heb hele fijne herinneringen aan hem en aan zijn vrouw, die mijn juffrouw was in de 1e klas lagere school. Veel herinneringen kwamen dus weer omhoog.
Die kaart moest nog gepost worden. Nu is de postbus vlakbij, maar wel helemaal aan het einde van onze standaard route. Ik zou dan dus een half uur lang die kaart in mijn handen moeten vasthouden.
Beetje knullig toch? Een vent van 2 meter door het park met een envelop in zijn hand.
Dus ik stelde voor de route omgekeerd te maken. De envelop was binnen 4 minuten gepost en wij liepen de ronde in tegengestelde richting.
Andersom
En toen viel me iets op.
Eigenlijk heel veel zelfs.
Allemaal "nieuwe" dingen.
Dingen die met de oude richting, vanaf de andere kant, nooit zijn opgevallen.
Een hondenschool bijvoorbeeld.
In het park.
Nog nooit gezien en ik loop er al jaren langs.
Maar ook het park zelf. Veel mooier en indrukwekkender dan normaal. Omdat we het nu van een andere kant bekijken. De gebouwen zien er opeens ook anders uit. Het was net alsof we weer "nieuw" waren in onze eigen buurt.
Stoppen met roken
Als je stopt met roken, dan doe je dat eigenlijk ook. Dan bewandel je het levenspad opeens ook "andersom". Dan zie en registreer je opeens ook heel andere dingen.
Je energie die met sprongen vooruit gaat bijvoorbeeld.
Je smaak en je geur die aanzienlijk verbeteren.
Je lijf die veel gezonder oogt.
Minder rimpels, geen grauwe kleur meer.
In plaats van recht op je vroege rokerseinde af te lopen, loop je nu opeens een richting in met een veel langer en gezonder levenspad.
Je gaat dingen zien en opmerken waar je als roker niet eens van wist dat het bestond.
En die ervaring is echt goud waard.
Ik weet het omdat ik die reactie vaak terugkrijg van de rokers die ik inmiddels wel van hun rookgedrag heb verlost.
Loop jij binnenkort ook met mij je vaste rondje andersom?
Niet als roker, maar als niet-roker? Ik gun je het van harte!
