Laatst zag ik op TV twee van die jonge opgeschoten pukkelgassies van een jaartje of 18. Hun vader is inmiddels self-made multimiljonair, vanuit het niets staat hij al jaren in de Quote-500. De puberboys kregen voor hun verjaardag allebei een grote Quad om op onbegaanbaar terrein lekker te kunnen crossen. Maar dat was niet alles, ze kregen ook nog twee super deluxe sportmotoren kado. Met een te kekke helm.
Mannendingetjes zeg maar.
Ze kijken ernaar, zijn heel even enthousiast, gaan erop zitten, doen een proefritje over de eigen landerijen en na een half uurtje zitten ze weer op hun kont met een biertje in hun hand online spelletjes te spelen op hun tablet.
Verwende rot jochies dus...
Waar in godsnaam in het Gooi is het zó onbegaanbaar dat je een Quad nodig hebt om door die drassige moeras landschappen heen te komen, is de eerste gedachte die bij mij op komt. Maar goed. Het zal.
Toen ik 18 was
Kocht ik na een paar maanden vakantiewerk mijn allereerste racefiets. Een 2e handsje, dat wel. Want misschien ging ik het helemaal niet zo leuk vinden, wielrennen. Ik moest de fiets eerst nog even zelf opknappen. Nieuwe spuitbus laklaag eroverheen gespoten, alle onderdelen opnieuw in het vet, wat verroestte onderdelen vervangen, zoals de ketting en een nieuw zadel erop, want die was zoek. Het was inderdaad niet de duurste 2e hands die ik kon vinden...
Na een paar dagen werken aan dit ouwe karkas, ging ik voor mijn eerste ritje richting Bergen. Wat was ik trots op mijn fiets. Ik heb ervan genoten.
Twee jaar later was ik zover dat ik mijn eerste echte racefiets kocht. Een hele nieuwe. Een Koga Myata. Het was een rib uit mijn lijf. Ik had daar zeker twee jaar voor gespaard. Maar het was het waard. Wat heb ik een plezier gehad op die fiets. Jarenlang.
Een kennis
Een kennis van mij heeft 3 jaar geleden voor zijn 25-jarig werkjubileum een opslagapparaat kado gekregen, waarmee hij al zijn privé bestanden, foto's, muziek en films, in één keer veilig kon opbergen en overal vandaan kon oproepen. Waar ook ter wereld.
Hij is een verwoed filmverzamelaar en fotograaf, dus dat apparaatje was heel handig om te hebben. Het was een prachtig staaltje moderne techniek die de collega's bij elkaar heel veel geld heeft gekost. Er zat een moderne app bij om alles aan te sturen.
Na een paar dagen moeite doen om het geheel met elkaar te laten communiceren, gaf hij het al heel snel op. Hij snapte er niets van. De app die hij moest downloaden leek niet te functioneren en de helpdesk van het betreffende bedrijf leek ook geen uitkomst te geven. Hij werd er driftig van en gaf de moed op.
Het apparaat ligt nu al 3 jaar ongebruikt ergens in zijn opslag. Zonde.
Drie verhalen
Drie verhalen die duidelijk maken hoe je onbewuste werkt. Drie verhalen met een belangrijke les voor rokers die graag willen stoppen met roken.
Dat kun je namelijk doen met een hoge slagingskans of met een lage slagingskans. Ik zal zelf altijd kiezen voor een optie met een hoge slagingskans. Jij ook?
Want je wilt het of je wilt het niet, toch?
Nu is de slagingskans bij stoppen met roken direct al aanzienlijk hoger als je er dus zelf iets voor moet doen. Als het je niet kado wordt gegeven, zoals de Quad of het opslagapparaat, maar als je zelf met bloed, zweet en tranen ervoor hebt gewerkt.
Rokers vragen mij altijd als eerste: "Wordt het ook vergoed door de verzekering?".
Ik vind dat een hele rare eerste vraag. Ik zou eerder willen weten hoe mijn kans op slagen zo hoog mogelijk is. En dat is dus niet door eerst je verzekering in te schakelen.
Vergoeding of geen vergoeding
Stel dat je mijn programma hebt aangeschaft, wetende dat je verzekering het volledig vergoed. Je begint eraan en hoopt dat het een toverstafje is die je in één keer van het roken afhelpt. Als dat niet zo is, dan is er niets aan de hand,. Want de verzekering heeft het betaald. Dan ga je gewoon weer verder met de volgende poging.
Maar stel nu dat je mijn programma hebt aangeschaft en dat je daar wél zelf voor hebt betaald. Je hoopt uiteraard ook nu dat het een toverstafje is, maar als je zelf toch nog wat moeite moet doen, dan is dat ook prima. Je wilt immers van het roken af en hebt er ook nog zelf voor betaald.
86% van de deelnemers stopt in één keer na het afronden van mijn programma. Dat wil niet zeggen dat het voor de volle 86% meteen een toverstafje was. Voor de meeste gelukkig wel. Die waren er in één keer vanaf.
Sommigen moeten best nog wel wat moeite doen in de eerste paar dagen of weken na het programma. Aanzienlijk minder dan ze gewend zijn gelukkig, maar ze zijn dan nog niet helemaal verlost van de gedachte en behoefte aan een sigaret. Dat komt later.
Dat vertel ik ze ook in het programma. Dat leg ik ze uit. Zodat ze begrijpen hoe het werkt.
Mijn programma
Dat komt namelijk door de nicotine in het bloed. Ik kan natuurlijk niet zomaar even online je bloed schoonmaken met mijn programma. Dat moet je lichaam zelf doen. De meeste rokers hebben daar geen last van, sommigen wel.
Daarom geef ik in mijn programma allemaal tips en trucs, waardoor het opeens heel gemakkelijk wordt ermee om te gaan. Wetende dat het elke dag beter wordt en dat het binnen anderhalve week helemaal verdwenen zal zijn.
Dan ben je volledig van de sigaret verlost. Dan ben je een niet-roker. Dan zit je alsnog in de 86% die in één keer is gestopt en van de rookdwang is verlost.
Maar mensen die het programma vergoed hebben gekregen van hun verzekering, hebben dan allang weer een sigaretje opgestoken. Onder het mom van "ik heb er toch niets voor betaald, dus is steek m gewoon op bij de eerste behoefte die ik voel".
Ze doen dan niet dat extra kleine stukje hun best om met mijn tips en trucs door die eerste week heen te komen, wetende dat ze daarna de rest van hun leven een niet-roker zullen zijn. Ze kiezen voor de makkelijke weg.
En daarom geeft de eerste vraag "wordt het vergoed door de verzekering" mij een aardige indicatie van de slagingskans voor desbetreffende persoon.
Bij deelnemers die wél zelf hebben betaald, daar werkt het anders. Hun onbewuste gaat juist extra hard aan de gang om ervoor te zorgen dat het ze dit keer wel zal lukken. Want hey, ik heb er al veel geld voor betaald en nu zal het me dus lukken ook... Meer wilskracht dus.
Wat denk jij?
Dat jouw onbewuste er net zo hard voor gaat als je het bij de verzekering hebt neergelegd? Of denk je ook dat ie dan lekker onderuit gaat hangen, wetende dat het toch niets heeft gekost?
Inderdaad. Ik denk dat ook.
Mijn slagingspercentage
Kijk, ik wil mijn slagingspercentage gewoon zo hoog mogelijk hebben. Daarom ben ik dus niet aangesloten bij verzekeringen. Wat overigens niet wil zeggen dat de verzekering mijn programma niet vergoed.
Sommige doen dat, andere gedeeltelijk, weer andere niet. Volledig afhankelijk van de door jou gekozen verzekering en voorwaarden.
Toen ik stopte met verzekeringen, steeg mijn slagingspercentage opeens van 60% naar 86%.
Gewoon door de extra kracht die je onbewuste dan inzet. Alleen al omdat je dan minder snel geneigd bent om bij die eventuele eerste gedachte aan een sigaret te denken dat mijn programma niet heeft gewerkt.
Omdat je onbewuste dan zegt: "Nu even doorzetten, want binnen 2 weken ben je volledig van de nicotine af".
En als je dan ook nog eens al mijn tips en trucs opvolgt, zelfs al veel eerder. En zeg nou eens zelf. Als jij misschien 1 of 2 weken lang, af en toe wat moeite moet doen, wetende dat je daarna de rest van je leven van het roken af bent, dan red jij dat toch ook?
Tuurlijk!
Daarom is mijn advies altijd om het programma aan te schaffen en vooral zelf te betalen. Als je het programma dan doet, dan heb je meteen een veel hogere slagingskans. Pas na het programma stuur je de rekening alsnog door naar je verzekering. Wat je dan terug krijgt, is altijd mooi meegenomen.
Het is gelukkig niet meer nodig, want je bent inmiddels al een niet-roker en dus verdien je het binnen een paar weken alweer helemaal terug. Maar dat extraatje van je verzekering is wel mooi meegenomen.
Dus koop gewoon het online programma, met 86% slagingskans, voer het uit, declareer het daarna pas bij je verzekering en ongeacht hun reactie, geniet vooral van het een niet-roker zijn, de rest van je leven.
Het is het dubbel en dwars waard.
