Ik heb een leuk gedachtenspelletje voor je. Het gaat over de definitie van twee verschillende woorden, die een verschillende betekenis hebben, maar oh zo vaak voor hetzelfde worden gebruikt. En dat is niet zo handig.
Dat is eigenlijk fout. De vraag is wie de verantwoording neemt over die fout?
Fout en verantwoording
Dat zijn de twee woorden. Twee woorden die vaak door elkaar worden gebruikt maar totaal verschillende betekenissen hebben.
Ze zijn dus niet hetzelfde.
Een fout maak je en verantwoording heb je. Verantwoordelijk ben je.
Een fout is gedrag, verantwoording is een staat van zijn, een tijdelijke identificatie van de persoon die je op dat moment bent.
Net als in een gezin.
Als de kinderen thuis zijn, dan ben je ook even die strenge vader. Dan heb je een andere verantwoordelijkheid dan wanneer de kids er even niet zijn en jij alleen ligt te ravotten met je partner in bed. Dan ben je de geliefde, de partner. Een totaal andere "manier van zijn" binnen dezelfde persoon. Met een totaal andere manier van acteren en reageren.
Je kunt wel verantwoordelijk zijn over een fout van een ander.
Denk bijvoorbeeld maar eens aan de vele bewindslieden uit kabinetten die ontslag hebben moeten nemen omdat ze verantwoordelijk waren voor fouten die in het verleden door anderen zijn gemaakt.
Een ander voorbeeldje
Als jij tijdens de vakantieperiode een mooie wandeling maakt in een prachtig naar vochtig groen ruikend bos en daar opeens midden in dat mooie bos een grote hond vastgebonden ziet staan aan een oude eikenboom, als jij dan in geen velden of wegen de eigenaar van die hond nog ziet, dan ben jij opeens verantwoordelijk voor die hond.
Je hebt er verder niets mee van doen, het is niet jouw fout, maar je bent wel verantwoordelijk.
Wat doe jij dan?
Loop je dan door en ontloop je zo jouw verantwoordelijkheid? Dat zou wel eens het begin van een fout kunnen zijn waar je later spijt van krijgt.
Thuis op de bank. Als je je opeens heel schuldig voelt dat je dat zielige beestje daar aan zijn lot hebt overgelaten.
Of neem je de hond mee?
Breng je deze in het asiel en doe je aangifte bij de politie. Dan heb je jouw verantwoording genomen. Daar krijg je later dus geen spijt van. Je zult je nooit schuldig voelen als je je verantwoording hebt gepakt.
Keuze
De keuze die je dan maakt is dus jouw verantwoording.
De keuze die jij maakt is nooit jouw fout.
Of de keuze een foute keuze was, dat blijkt altijd pas achteraf.
Een fout ligt namelijk altijd in het verleden. Verantwoording ligt altijd in het heden.
Voor rokers geldt hetzelfde.
De fout van een roker
Ooit maakte je de fout dat je bent gaan roken. De tabaksindustrie deed de rest. Nu is het jouw verantwoording om die fout te herstellen door dit keer wél de juiste keuze te maken.
Niet eens zozeer voor anderen, maar vooral voor jezelf. Tegelijkertijd maak je dan ook de enig juiste beslissing voor alle anderen in je omgeving, dus dat ik ook meteen mooi meegenomen. Je pakt de verantwoording.
Jij bent als roker dus die hond die nu vastgebonden staat aan die boom in dat mooie bos. De boom houdt jou nu tegen. De boom wordt jouw dood. De boom is je rookgedrag die jou volledig in zijn macht heeft. Ik ben de persoon die jou daar na dagen lang afwachten tegenkomt.
Ik ben dus jouw hoop...
Het is dan jouw verantwoording om op dat moment de juiste keuze te maken. Mijn aandacht te trekken, zodat ik ook mijn verantwoording kan nemen en jou van die gedwongen plek verlos door je mee te nemen.
Jouw verantwoording pakken doe je door te huilen. Door te piepen. Door mijn aandacht op te eisen. Zodat ik naar je toekom. Dat doe je door dan stil te worden als ik je begin te aaien en door mij aan te raken met je kop en lichaam. Door aanhankelijk te worden, waardoor ik smelt en jou onmogelijk daar kan laten staan.
Jij pakt dan jouw verantwoording en ik pak de mijne.
Achteraf blijkt dat van beide geen fout te zijn geweest, maar de beste keuze die we hadden kunnen maken. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor mij en voor al die anderen in jouw omgeving die van jou houden.
