Ken je Robbert Long nog? Prachtige liedjes heeft hij geschreven én gezongen. Ik ben ermee opgegroeid. Mijn 8 jaar oudere broer was idolaat van Robbert Long, dus ik zing de meeste liedjes nu nog steeds zo mee.
Zoals hij zijn beginnende relatie beschreef met een gelovige jongen bijvoorbeeld:
“Want het leven was lijden,
als je danste een heiden,
als je lachte, te luchtig,
als je kuste ontuchtig,
als je niet wilde werken,
of je ging niet ter kerke,
kortom alles was verkeerd…..”
“De mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest”, zo zei mijn vader altijd. Waar hij dat nou weer vandaan haalde weet ik ook niet, maar het is een gevleugelde uitspraak bij ons thuis.
En oh zo waar. Zeker voor rokers zoals jij.
Lijden is hét thema in het leven van de mens
Jij bent als mens óf aan het lijden, óf je probeert uit alle macht om lijden te voorkomen óf je bent bang voor eventueel lijden dat misschien nog gaat komen in de toekomst.
Het lijden is daarmee voor de mens wat water is voor een vis: Je bent je niet eens meer bewust van de aanwezigheid ervan.
Laten we eens even inzoomen op dit gedachteconcept:
Als je rookt, dan wil je het liefste stoppen met roken. Waarom? Omdat je lijdt aan het roken.
Het kost je immers handenvol geld. Geld dat je eigenlijk niet eens hebt of dat je veel liever ergens anders aan uitgeeft.
Het is lijden.
Je wordt continue aangesproken op je “asociale rookgedrag”, op terrassen (lang leven de tijdelijke rust die Corona je hierop heeft gegeven), op je werk, bij vrienden en familie waar je naar buiten wordt gestuurd om te roken, bij je eigen gezin, je partner, op het treinstation, in het vliegtuig, in een restaurant, in de bar en nu ook al op de openbare weg.
Het is lijden.
Als je dan wél een mogelijke oplossing hebt gevonden, dan lijd je weer aan de gedachte dat je afscheid moet gan nemen van je vriendje, van je maatje, je toeverlaat, je rustmomentje, je troost, je alles. En dus stel je het uit.
Waardoor je nog meer gaat lijden aan het feit dat je eigenlijk het liefste wilt stoppen. Maar nu nog niet. Later pas…
Als je dan meerdere pogingen hebt gedaan die mislukt zijn, dan lijd je omdat je denkt dat je zó verslaafd bent dan jij niet eens kunt stoppen met roken.
Dan zie je jezelf in sneltreinvaart zo de afgrond in rijden. Longkanker, COPD of een hartaanval. Dat is nu je toekomst. Want je bent ook zo verslaafd…
Je artsen zeggen het ook elke keer. Het lukt je niet.
Het is en blijft lijden
Als je een stopmethode tegenkomt die wél een hoge slagingskans geeft, dan focus je op het percentage waarbij het niet lukt om te stoppen. Zoals ik in de vele reacties op mijn programma lees. Je hebt bij mij maar liefst 86% kans op slagen, maar je gaat er meteen al vanuit dat jij dan wel weer in die 14% terecht zult komen, waardoor je het toch niet doet en doorgaat met lijden.
Terwijl al die rokers die dachten aan de 86% slagingskans en het om die reden wél hebben gedaan, inmiddels inderdaad allang gestopt zijn met roken.
En dus eindigt onze korte relatie hetzelfde als de korte relatie waar Robert Long destijds zo cynisch over zong:
“Ja, ze hebben je leven wel grondig vergald
En je kans op wat liefde en vriendschap verknald
Wat men jou heeft geleerd is de angst om te leven
Om je borsten, je dijen, je hart echt te geven
Kom, ik stap maar eens op want ik ben overbodig
Heel veel sterkte voor later
Want dat heb je wel nodig”
