Deze week had ik een leuk onderonsje met Helene. Helene heeft succesvol mijn programma doorlopen en is nu een echte niet-roker. Ze heeft geen gedachte en geen behoefte meer aan een sigaret.
Ik neem je even mee (met toestemming van Helene uiteraard) in onze communicatie:
Helene mailt mij als eerste:
Ter aanvulling voor je cursus zou ik je nog willen vertellen, dat ik er gaandeweg achter kwam, dat ik mijn verdriet/gevoel verdoof met een sigaret.
Pas nu er geen verdriet meer is, voel ik mij rustiger en kan ik beter nadenken of ik echt wel een sigaret wil. Ik merkte dat ik ben gaan roken, omdat dat de enige verbintenis was met mijn depressieve moeder. Nu ben ik zelf oma en ruik ik naar Zwitsal in plaats van rook.
Misschien heb je aan dit gegeven iets voor je cursus.
Vriendelijke groet Helene
Dit maakte mij nieuwsgierig
In mijn visie rook je namelijk niet uit verdriet of met een emotionele reden, maar omdat je jezelf hebt aangeleerd in dergelijke situaties te roken.
De één doet dat bij verdriet, de ander bij plezier. Ook begreep ik hieruit dat ze pas als volwassene was gaan roken. Dat was een aanname. Omdat ze het had over haar rokende depressieve moeder.
Maar volwassenen beginnen niet met roken. Alleen kinderen doen dat. Omdat kinderen de lange termijn effecten nog niet kunnen inschatten en stoer willen doen voor vriendjes.
Dus vroeg ik haar hiernaar:
Helene,
Dank voor je reactie en dit inzicht. Ik heb er even over nagedacht. Ikzelf betwijfel of dit waar is. De vraag is: Wanneer ben je ooit begonnen met roken? Was dat pas toen je moeder depressief werd of allang daarvoor?
Als het al jaren daarvoor is geweest, dan is het roken bij je depressieve moeder niet meer dan door jezelf aangeleerd gedrag om ook daar te roken.
Je hebt dan je rookgedrag programma alleen maar aangevuld met nieuwe momenten om te roken: Bij je depressieve moeder.
Door dit vaker te doen is het nu een automatisme geworden. Dan heeft het verder niets met "verbintenis" te maken, maar alles met het feit dat je "troost" zocht in de sigaret. Omdat je de sigaret daarvoor ook altijd al koos op momenten dat je "troost" nodig had (aangeleerd gedrag), deed je het nu dus ook bij je moeder.
Als jij daar anders tegenaan kijkt, dan hoor ik het graag.
Marcel
Haar antwoord was duidelijk:
Marcel,
Ja, is zeker troost zoeken. Ik verbond het rookgedrag met mijn moeder omdat zij mij aangespoord heeft samen te roken, terwijl er 0 communicatie met haar mogelijk was. Dat was alles dat ons bond. Kost mij dan jaren om van de verslaving af te komen. Zij is nu overleden.
Ik mediteer nu en let op dat ik mijzelf afrem, mijzelf vertraag. Vind dat echt helpen. Daarnaast doe ik aan yoga, echt fijn.
Omdat ik nu nog steeds met de aanname liep dat Helene pas op volwassen leeftijd was begonnen met roken en dit volledig ingaat tegen alles waar ik voor sta, vroeg ik haar hier voor de zekerheid nog even specifiek naar:
Helene,
Dank voor je antwoord. Nog even voor mijn zekerheid, want anders klopt mijn theorie niet:
Op welke leeftijd heb jij je eerste sigaret genomen en ben je gestart met roken? Was dat omdat je moeder toen al depressief was en jij dacht dat de sigaret je zou verbinden?
Zij antwoordde hierop:
Marcel,
Zeker, mijn moeder werd depri toen ik 14 was. Het was fijn om met haar (stiekum) te roken voordat mijn vader thuis kwam. Zij bood mij de sigaret aan."
Opeens begreep ik dat mijn aanname niet klopte. Ze begon op haar 14e met roken. Nu snap ik het en klopt mijn theorie en aanpak nog steeds:
Alleen kinderen beginnen met roken en ouders hebben voor 70 procent invloed op de keuze van kinderen om te roken. Daarna wordt het gewoon aangeleerd gedrag. En aangeleerd gedrag kun je heel eenvoudig uitschakelen of omzetten in ander gedrag. Met mijn online programma bijvoorbeeld.
Welke les kun jij hier nu uit trekken?
Doe nooit een aanname, maar vraag vooral door!
Want opeens blijkt de wereld heel anders in elkaar te zitten.
Neem jij aan dat je verslaafd bent?
Foute aanname!
Roken is voor 90% aangeleerd gedrag. Een automatisme, een gewoonte. Het heeft maar voor 10% met verslaving aan nicotine te maken (wetenschappelijk aangetoond).
Neem jij aan dat de verslaving nog heel lang doorgaat als je bent gestopt?
Foute aanname!
Nicotine is binnen 3 weken volledig uit je lichaam verdwenen. Je bent dan niet meer verslaafd. Wat je daarna nog voelt is allen het "gemis" van een sigaret. Dit komt uit je onbewuste, die nog steeds op de automatische piloot jouw rookgedrag programmaatje draait. Maar jij doet niet meer wat dat programmaatje wil.
Daardoor krijg je bepaalde gedachten en gevoelens.
Die komen dus niet uit je verslaving, maar uit je onbewuste die uit alle macht probeert om dat programmaatje op de rails te krijgen. Zodat het niets daaraan hoeft te veranderen. Want als het onbewuste ergens een hekel aan heeft, dan is het wel veranderen.
Neem jij aan dat je een lage slagingskans hebt bij een poging om te stoppen met roken?
Foute aanname!
Bij mij stopt maar liefst 86% in ieder geval minimaal een jaar met roken.
Stop dus met al die aannames maken en verander nu je werkelijkheid.
Doe het nu. Je hoeft alleen maar op deze link te klikken.
