In Amsterdam daar staat een ...

In Amsterdam daar staat …. een huis?

Jazeker. In Amsterdam staan zelfs heel veel huizen. En de mijne is er eentje van. Nou ja, mijn appartement dan.

Maar er staat ook een molen! Ik ken er zelfs vijf! En een daarvan is een hele bijzondere. Het is namelijk een houtzaagmolen uit 1631 en daarmee de oudste nog bestaande en functionerende houtzaagmolen van heel Europa!

Het is in de 17e eeuw dat de Kostverlorenvaart de plek buiten Amsterdam wordt waar de industrie zich vestigt. Met een open verbinding naar het IJ in het noorden en een open verbinding naar de Haarlemmermeer in het zuiden lag het ideaal voor deze houtzaagmolens. In de weilanden langs de vaart waar veel wind waaide, groeide het aantal molens daarom flink.

Ik heb oude foto’s gezien met om de 20 meter een molen. Een prachtig gezicht.

Maar nu is er dus nog maar eentje over. De Otter. 200 meter van mijn eigen woning verwijderd. Ik rijd er al jaren met de fiets langs. Prachtig.

Maar het ging heel lang niet goed met de Otter. De eigenaar had het plan de molen te ontmantelen en in een buitenmuseum in Uitgeest te plaatsen. Daar kwam de buurt en het stadsdeel tegenop. Tot aan de Hoge Raad is het uitgevochten en de molen mag blijven staan.

In al die jaren is er bijna geen onderhoud meer gedaan. De droogstallen naast de molen, waar al die eeuwen lang de eikenhouten gezaagde planken lagen te drogen en het verse warme zaagsel zijn heerlijke geur verspreidde, stonden letterlijk op instorten.

Je zag het geraamte van de stallen door de jaren heen wegrotten. De eigenaar van de molen wilde namelijk nog steeds het liefst verkassen. Omdat hij dan meer wind kon vangen. Hij verwaarloosde dus de boel.

Maar nu is er een andere eigenaar. De molen wordt aangepakt. Volledig gerestaureerd. De gemeente begint nu eerst met de kade, die net als vele andere stukken kade en bruggen in Amsterdam, nu ook op instorten staat.
De droogstallen worden ontmanteld, om later weer in volle glorie ter herrijzen.

Ik zag met lede ogen aan hoe de gaten in de daken steeds groter werden. Hoe de oude 18e eeuwse dakpannen stuk voor stuk kapot kletterde bij een flinke wind of regenbui. Het was te triest voor woorden om deze kaalslag van een afstand te aanschouwen. Mijn hart huilde regelmatig.

En toen dacht ik aan mijn vader.

Die ook ooit als stoere grote bouwvakker, volledig in de kracht van zijn leven, opeens langzaam aan van binnenuit begon te verpieteren.

Longkanker. Van het roken. Alleen had hij dat niet door.

Eerst een beetje hoesten. Niets aan de hand. Dan iets vaker en meer hoesten. Kan gebeuren toch?

Beetje grauwe kleur op de wangen. Is heel normaal bij rokers.

Uitgedroogde huid en extra rimpels.

Nog meer hoesten.

Kortademigheid. En dan begint het echte verval: Longkanker.

Wat ik bij de molen in de afgelopen 20 jaar zag gebeuren, zag ik bij mijn vader als 7-jarig jongetje ook gebeuren. Die stoere, sterke grote vent waar ik zo trots op was was opeens geveld door iets wat niemand zag aankomen.

Mijn hart huilde.

Van de ene dag op de andere kon hij niets meer. Letterlijk.

De strijd van de Otter in de afgelopen jaren, is de strijd van mijn vader.

De Otter wordt nu aangepakt. Mijn vader werd geopereerd. De Otter zal daarna nog jarenlang als een monument aan de Kostverlorenvaart staan. Mijn vader kreeg er nog 26 hele mooie jaren bij. Jaren waarin hij als niet-roker met volle teugen van heeft genoten. Hij had geluk. Maar 30% van de rokers met longkanker leeft langer dan 5 jaar na de diagnose. 40% van de rokers overleeft niet eens het eerste half jaar. Mijn vader had geluk. Ik had geluk. Ik heb nog 26 jaar een fantastische relatie met mijn vader kunnen opbouwen.

Omdat hij wel op tijd erbij was.

Jaren had hij er niet meer bij gekregen als hij was blijven doorroken.

Hoe lang denk jij nog dat het duurt voordat het bij jou te laat is?

Elke dag dat je doorrookt telt mee.

Hoe lang wil jij nog dat jouw wieken met de levenswind meedraaien?

Klik hier als je mijn hulp wilt met stoppen met roken. 
Je bent namelijk maar één klik verwijderd van jouw bevrijding.