Blijf jij jezelf ook zo misleiden?

Mensen en verslavingen. Het blijft een wonderlijke combinatie. Verslavingen zijn er in vele soorten en maten. Sommige hebben we niet eens door. Van sommigen denken we dat het verslavingen zijn, maar in werkelijkheid is het iets heel anders. Gedrag. Een gewoonte.

Je kunt bijvoorbeeld verslaafd zijn aan je werk. Een goede vriendin is jarenlang verslaafd geweest aan haar werk. John de Mol is verslaafd aan zijn werk. Hij werkt 20 uur per dag en verwacht dat zijn personeel zich ook met dezelfde volle bak inzet. Dus ook na werktijden en in de weekenden.

Doorwerken tot 11 uur 's avonds moet kunnen en als je dat niet doet, dan lig je eruit. De vraag is: Waar vlucht hij eigenlijk voor. Waar vlucht jij eigenlijk voor.

Een goede vriendin

Die vriendin van mij is ook een goed voorbeeld. Ooit begonnen op de MAVO. Ze was niet echt een studiewonder, dus met hakken over de sloot haalde ze uiteindelijk haar examen. Haar vader heeft toen gezegd "dat het met haar nooit echt iets zou worden...". Die opmerking is haar altijd bijgebleven.

Ze ging naar de middelbare horecaschool en haar eerste baantje was manager bij Heinekenhoek op het Leidseplein. Zonder enige werkervaring. En het ging haar wonderwel goed af. Ze had het in de vingers. Het zat in haar DNA. Regelmatig wisselde ze van baan en elke keer werd de functie hoger en het inkomen meer. Vooral dat laatste was belangrijk voor haar. Want hoe bewijs je jezelf anders naar anderen en naar je vader?

Ze maakte dagen van soms wel 20 uur. In de horeca is er altijd wel wat te doen en ze was niet te lui om als management bij te schakelen waar nodig. In de keuken of in de bediening, ze genoot er met volle teugen van.

Via een managementfunctie in de catering, kwam ze uiteindelijk bij de grote internationale handelsbedrijven terecht. Weg uit de horeca. Ze ging in het buitenland werken. In landen waar geen vrouw wil zijn, ging zij werken en wonen. Jarenlang heeft ze dagen van minimaal 16 uur gemaakt omdat ze een nog hogere functie wilde krijgen. Die ene opmerking van haar vader ooit, was voldoende om haar hele verdere leven te bepalen (ook dát is hypnose! het gebeurt je elke dag opnieuw).

En ongeacht waar of waarom ze ergens weer wegging, er kwam altijd een hogere functie voor in de plaats. Meer verantwoording en meer salaris.

Ze werd verantwoordelijk over miljoenenbedrijven met grote budgetten en duizenden werknemers die onder haar vielen. En ze voelde zich als een vis in het water.

Ze vond het fantastisch.

Ze was verder wel alleen. Met haar hond, dat wel. Maar verder helemaal alleen. Als ze thuiskwam ging ze achter de laptop verder werken. E-mails afhandelen waar ze overdag niet aan toekwam. Om 11 uur in de avond klapte ze dan de laptop dicht om nog even met de hond te wandelen en de volgende dag om 6 uur alweer op te starten.

Verslaafd aan werken....

Weglopen voor de werkelijkheid....

Want de werkelijkheid was dat ze eigenlijk diep ongelukkig was.

Geen partner, ergens op de wereld ver weg van haar vrienden en familie die ze hooguit 2 of 3 keer per jaar via een Skype verbinding sprak. Als de wifi het al deed. Om daarna weer snel aan de gang te gaan. Wegvluchten van zichzelf. Wegvluchten in het werk.

Ze wilde zo graag een partner, maar ja, geen tijd!

Ze wilde zo graag sporten, maar ja, geen tijd!

Ze wilde zo graag..... maar ja, geen tijd!

Tijd is prioriteit

Welke prioriteit geef jij in je leven? Het is vergelijkbaar met verslaving aan drugs. Of roken.

In een notendop is geestelijke verslaving aan drugs in essentie niet meer dan: Vergeten dat er ook nog een heel leven zonder was.

Een nieuwe schijnwereld met andere wetten en uitgangspunten.

Je houdt je probleem daarmee in stand maar dat zie je niet.

Je vlucht weg in een niet bestaande wereld vol illusies en zelfontkenning.

Herken je het? In welke schijnwereld leef jij met je rokertje in de hand?

Lekker hè? Dat sigaretje.

Vraag je jezelf nooit af waarom niet-rokers de geur en smaak van een sigaret vreselijk vies vinden en jij juist lekker?

Kan het zijn dat wat je proeft en ruikt iets anders is dan wat niet-rokers proeven en ruiken? Kan het zijn dat nicotine je geur en smaakervaring dusdanig verandert dat je door blijft roken omdat je dénkt het "lekker is"?

Kan het zijn dat het gewoon schijn is? Een illusie?

Lekker hè? Dat rustmomentje.

Niet-rokers en een rustmomentje

Vraag je jezelf nooit af waarom niet-rokers dat rustmomentje helemaal niet nodig hebben? Waarom zij veel minder stress ervaren? Waarom zij gewoon door kunnen werken tot aan de lunchpauze zonder te stressen en zonder drang om even naar buiten te lopen om rust te pakken?

Zou het kunnen zijn dat je door die sigaret geen rust ervaart, maar juist stress naar binnen zuigt die ertoe leidt dat je een uur later een rustmomentje nodig hebt?

Dat de stress die je naar binnen zuigt binnen een uur zó groot is geworden, dat de enige oplossing die er dan nog is, dat nieuwe sigaretje is?

Omdat die je 10 seconden lang het gevoel geeft van opluchting? Van rust?

Zou het kunnen zijn dat het sigaretje de oorzaak is van al die stress?

Dat niet-rokers die stress helemaal niet kennen en dus ook niet hoeven op te heffen? Zou het kunnen denk je?

Het is niet voor niets dat je die rust alleen maar voelt bij de eerste haal van je sigaret. 4 seconden. Langer duurt het niet. Daarna paf je de hele sigaret naar binnen, maar eigenlijk doet het je helemaal niets meer. Alleen die eerste 4 seconden, die voel je. Dat is dat rustmomentje. 4 seconden.

Ga maar eens na. Het is precies hoe nicotine jou belazerd en bedonderd.

Het is namelijk één grote illusie, die rust die het je zou geven.

Lekker hè? Dat vriendje. Je maatje. Je toeverlaat.

Troost

Heerlijk. Hij is er altijd voor je toch? Als je verdrietig hebt, dan troost ie je. Als je rust wilt, dan geeft ie je rust. Als je focus nodig hebt, dan geeft ie focus. Als je energie nodig hebt, dan geeft ie energie. Als je ontspanning zoekt, dan geeft ie ontspanning.

Zou het kunnen dat het sigaretje je zo manipuleert dat je DENKT dat hij je dit allemaal oplevert, terwijl in werkelijkheid de sigaret je alleen maar steeds meer energie kost? Steeds meer van je gezondheid afknaagt? Dat de kankercelletjes steeds meer gevoed worden, tot ze na jaren als ongeneeslijk aan de oppervlakte komen?

Zou het kunnen dat je met elke haal van een sigaret de cellen en trilhaartjes in je luchtpijp verbrandt en longblaasjes in je longen laat knappen? Zou het kunnen zijn dat artsen gelijk hebben dat longblaasjes die eenmaal kapot zijn nooit meer terugkomen? Dat COPD onomkeerbaar is en zal leiden tot een pijnlijke dood? Dat je uiteindelijk gewoon stikt terwijl je geliefden huilend om je bed heen staan?

Zou het kunnen dat jij ook in die schijnwereld van de roker leeft?

In essentie is roken niet meer dan vergeten dat er ook een heel leven zonder was.

Een leven vol energie. Een leven vol ontspanning. Een leven vol gezondheid. Een leven vol zelfvertrouwen. Een leven vol eigenwaarde.

Een leven waard om te leven. Een leven dat vaak veel langer duurt dan de illusie waar een roker voor kiest. Want uiteindelijk is het niet meer dan een keuze. Een keuze om vanaf nu door te gaan als roker of als niet-roker. Een keuze om al die illusies als een luchtballon door te prikken.

De keuze is aan jou. Zou het kunnen denk je?

Het kan!

Ik weet het wel zeker. Gelukkig kan ik je ook de weg wijzen. Samen komen we dan op dat ene mooie doel uit: een niet-roker zijn. De rest van je verdere niet-rokers leven. Want zeg nou zelf, de wereld waar jij nu in zit is toch niet meer dan één grote illusie en dat weet jij zelf ook al jaren. Het is nu tijd om daar verandering in aan te brengen. Voor jezelf, voor je geliefden.

En oh ja, die vriendin van me, die heeft ook eindelijk het licht gezien. Ze is nu al een paar jaar terug in Nederland en heeft een nieuwe functie "ver onder haar niveau".

Maar nog steeds een prachtige functie.

Ze werkt nu gewoon 8 uur per dag. Ze is gestart met sporten, heeft er 2 honden bij, geniet van de weekenden met familie en vrienden en ontmoet opeens allemaal leuke mannen waar wellicht ooit nog eens iets moois uit kan bloeien. Ze voelt zich gelukkiger dan ooit.

Gewoon omdat zij eindelijk die keuze wél heeft gemaakt. Ik ben benieuwd naar jouw keuze.

Klik hier en laat mij je begeleiden tot een niet-roker

Ik heb maar een paar dagen nodig. Echt waar.