Als een gestreste kip in de tuin
Ik zit in de binnentuin een kop thee en een mierzoet broodje op te eten. Het is mijn ontbijt in het hotel. Er is geen andere keuze dan mierzoete broodjes. Dus hou ik het op één broodje waar ik het meest zoete hart uit weg kan schrapen. Een soort van spijsophoping zoals ook altijd in kerstbroden zit. Je kent het wel. Maar dan nog zoeter.
Later in de stad nemen we wel even een echt ontbijt.
Ze heeft weinig tijd. Zij en haar vriendinnen moeten weg anders zijn ze niet op tijd voor de bus. Zij checken nu uit.
Zij moest kiezen.
Of nog even snel naar het toilet óf nog even snel een sigaret. Straks mag ze niet meer roken in de bus. Vandaar de stress. Vandaar de geknepen houding met haar benen. Ze koos namelijk voor de sigaret. En op de kamer mocht ze ook al niet roken.
Hoe fijn zou het zijn als zij een niet-roker was en dus alle tijd had om lekker even rustig te ontlasten. Om de blaas leeg te laten lopen en te genieten van dat ontspannende gevoel aan het einde van de rit.
Om niet gestresst elke keer weer een sigaret te moeten zuigen zodra die sigaret haar volledig overneemt en in zijn macht houdt.
Ik weet het niet. Ik weet wel dat alle niet-rokers na mijn online programma, achteraf heel blij zijn dat ze dit niet meer hoeven te ondergaan. Het is de grootste kwelling van rokers: het verplichte nummer. De drang niet langer kunnen weerstaan.
Het is ook een wijs advies.
Herken jij jezelf in vergelijkbare situaties?
Schrijf deze dan eens op met pen op papier. Dus niet op je smartphone of computer, maar met de hand. Dan heeft het onbewust veel meer impact. Bekijk jezelf eens vanuit de ogen van een niet-roker.